สร้างฐานปิรามิดให้ดีที่สุด
บางครั้งและสำหรับคุณพ่อคุณแม่
บางคนอาจจะต้องสร้าง
ฐานปิรามิดกันใหม่
เริ่มต้น
เลี้ยงลูกใหม่ตั้งแต่แรก..
อย่าลืมว่าเด็กแต่ละคนต้องการความรักความเอาใจใส่ไม่เท่ากัน
การเลี้ยงลูกเหมือนการสร้างปิรามิดขั้นบันไดหากสร้างฐานที่หนึ่งแข็งแรง
การสร้างฐานที่สอง สาม สี่ ห้าก็ง่ายขึ้น
ฐานที่หนึ่งสำหรับการเลี้ยงลูกคือ
12
เดือนแรก
ขวบปีแรกเป็นช่วงเวลาที่ทารกต้องเรียนรู้ที่จะไว้วางใจสิ่งแวดล้อมภาษาอังกฤษเรียก
‘trust’ หากเขาผ่านข้อนี้ได้
ข้อต่อๆไปก็จะง่ายขึ้น แข็งแรงขึ้น
ถ้าทารกไว้วางใจสิ่งแวดล้อม
เขาก็จะพัฒนาการได้เร็วและสมวัย กล่าวคือ เพราะสิ่งแวดล้อมนั้นปลอดภัยไว้ใจได้
เขาจึงจะกล้าคลานไปสำรวจโลก กล้าที่จะนั่ง และกล้าที่จะเตาะแตะ
ในทางตรงข้าม หากเขาไม่ไว้ใจอะไร เขาจะอยู่เฉยๆ ปลอดภัยกว่า
ไม่คลานเมื่อถึงเวลาควรจะคลาน ไม่นั่งเมื่อถึงเวลาควรจะนั่ง ไม่ยืนเมื่อถึงเวลาควรจะยืน
และไม่เดินเมื่อถึงเวลาควรจะเดิน นั้นคือพัฒนาการช้า
วิธีทำให้ทารกไว้วางใจสิ่งแวดล้อมนั้นง่ายมาก
คือเลี้ยงลูกซะดีๆ
เวลาลูกหิวก็หานมมาให้
เวลาลูกร้อนก็เปิดพัดลมให้เวลาลูกหนาวก็ห่มผ้าให้
เวลาลูกถูกมดกัดก็เอามดออกให้เวลาลูกร้องไห้ก็อุ้มขึ้นมากอดซะดีๆ
ทำเพียงเท่านี้ทุกวัน 365 วันครบ 1 ปีแล้ว เราก็จะได้เด็กขวบปีแรกที่มีสุขภาพจิตดี สมบูรณ์
ไว้วางใจสิ่งแวดล้อม
เป็นรากฐานของมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีในภายภาคหน้า
เวลาคุณพ่อคุณแม่พาวัยรุ่นเหลือขอมาหาผมนั้น
ร้อยทั้งร้อยพามาพร้อมอารมณ์หงุดหงิด ขุ่นมัว ดุด่าและตำหนิลูกได้ทุกเรื่องมองแบบเข้าข้างคุณพ่อคุณแม่ก็เห็นใจนะครับ
เพราะเด็กทำอะไรร้ายๆ เป็นที่ผิดหวังของคุณพ่อคุณแม่มามาก
แต่ถ้าเอาเด็กเป็นศูนย์กลาง
เป็นไปได้ว่าเขาไม่ไว้ใจใคร และด้วยสภาพที่เขากำลังเผชิญอยู่
เขายิ่งไม่สามารถไว้ใจใคร ไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อคุณแม่หรือคุณครู
เพราะทุกคนเอาแต่จับผิดและจ้องเขาตรงข้ามผิด
ยิ่งไม่ไว้ใจใครก็ยิ่งไม่พูด
ดื้อเงียบ และก่อกวนคนรอบข้างได้สารพัด
ถ้าคุณพ่อคุณแม่พาลูกเกเรไปหาหมอ
เป็นไปได้ว่าจะได้ยาต้านอารมณ์เศร้ามากินโดยที่ไม่ได้เวลาในการพูดคุยกับคุณหมอมากนัก
เพราะผู้ป่วยมีมากคุณหมอมีน้อยนั้นเหตุหนึ่ง
อีกเหตุหนึ่งคือคุณพ่อคุณแม่รวมทั้งเด็กๆก็มักมีเวลาน้อยด้วย
เรียกว่าต่างคนต่างน้อย เพราะฉะนั้นวิธีไหนที่ช่วยลูกเราได้ก็ล้วนควรทำทั้งสิ้น
หากคุณหมอให้ยามากินก็ขอให้กิน
แต่ก็ต้องสละเวลาเลี้ยงลูกกันใหม่ด้วยนะครับ
ที่จริงแล้ว..เด็กเลวก็ทำความดีอยู่บ้าง
เป็นบางครั้ง แต่คุณพ่อคุณแม่คุณครู
ไม่ว่องไวมากพอที่จะเห็น
ความดีที่เขากระทำ
อ้างอิง
โครงการหนังสือเล่ม อันดับที่ 217
ชุด: จิตวิทยาและการเลี้ยงดูลูกวัยรุ่น
ชือเรื่อง: กว่าจะถึงวัยรุ่นก็สายเสียแล้ว
นพ.ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์
ISBN 978-974-7152-72-2
พิมพ์ครั้งแรก มีนาคม 2551
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น